Verslag GK4 2018 race 3 Genk

22 augustus 2018

We blijven met z’n allen enthousiast bezig om de kartsport daar te brengen waar we voor ogen hebben. Niet zomaar klinisch rondjes rijden, maar in een topsfeer heerlijke wedstrijden meemaken, zoals we het zo graag zien.

Dat kwam tot uiting in Genk waar we onder bijzonder warme weersomstandigheden konden genieten van spannende races in een sfeervolle omgeving. 
Het doet ons dan goed, als nieuwe bezoekers en deelnemers positief verrast zijn over de GK4, verwijzend naar de topsfeer die als een warme deken over de GK4 hangt. 
Kortom het was aangenaam vertoeven in Genk.

Voor de GK4 crew was het fysiek gezien erg vermoeiend in deze hete omstandigheden, waar verdord gras spontaan vlam vatte. Zie dan maar eens scherp te blijven. Een bijzonder woord van waardering  naar jullie allemaal is op zijn plaats. Jullie deden een “hell of a job”. Doen weinigen je na, geloof me.

Formula Honda 9PK

Trots stond de snelle Mathieux Panacho met zijn oranje-zwarte kart op de pole, nadat hij met een fractie van een seconde de snelle Mika Brouns voor was gebleven in de kwalificatie.

Als dan na het doven van het rode startlicht de achttien deelnemers richting eerste bocht sprinten ben je altijd weer benieuwd wie daar als eerste de rest van de wedstrijd in zal gaan. En dat was dit keer Mika Brouns, die net voor Mathieux, Robbe Deleu, Yolan Dierick en Douwe Roelofs de eerste bocht uitkwam.

Vervolgens ontspon zich een kartwedstrijd die ik zelden zo spannend heb gezien. Een kartrace ook waar de nieuwe rijders Daan Vandoren, Kiano Wellens en Marco Pintens zich geweldig weerden en waarin de jarige seniorrijdster Lien Raeymakers zichzelf op een mooi cadeau zou trakteren.

Douwe Roelofs reed drie sterke ronden in de kopgroep. Bij het insturen van de laatste bocht voor start-finish was er een crash waarvan Douwe het slachtoffer werd. Na drie ronden was het einde race voor deze snelle sympathieke jonge Belg.

Een bijzonderheid was dat klassementsleider Ian Lepelaar enorme tegenstand kreeg. Een strijd die in alle hevigheid was losgebarsten en een uur doorging, tot op de finish. 
Het waren Mathieux, Robbe, Mika, Ian en Yolan die enigszins van de rest wisten los te komen. Ook al omdat de achtervolgende groep via allerlei mooie inhaalacties elkaar het raceleven danig zuur maakte. Mika kreeg gaandeweg de race mogelijk wat last van de hete condities en moest de vier andere musketiers laten gaan.

Mooi dat de vijf senior rijders de hele race in elkaars spoor reden, met Jari van der Linden en Lien Raeymakers als richtpunt voor Jarell Wespel, Serge Honderdos en Rimme Boltjes. 
Als je de fotografie om onze facebookpagina er op naslaat, zie je dat er alleen maar in groepjes werd gereden. Je kwam bijna ogen te kort om de heerlijke strijd goed te volgen.
Dan gaan de rijders na een uur racen de laatste ronden in en merk je dat ze allemaal nog wat extra hebben. Het ging er flink op.

Mathieux Panacho wist zich in de eindfase los te werken van zijn achtervolgers en snelde richting finish. Het was een kippenvel moment toen hij de laatste keer de tribune passeerde, waar de KWM aanhang zo hard juichte, dat we op de baan onze oordopjes even aandrukten.
Op negen seconden volgden Robbe Deleu, Yolan Dierick en Ian Lepelaar.
Bij de Senioren was het Jari van der Linden die twee seconden voor Lien Raeymakers en Jarell Wespel de armen de lucht in mocht steken op de finishlijn. 
Helaas werden er na afloop bij de technische controle een aantal karts afgekeurd, waardoor de einduitslag er als volgt uit kwam te zien:
Totaal klassement: 1. Mathieux Panacho; 2. Robbe Deleu; 3. Ian Lepelaar.
Sub klassement Senior: 1. Lien Raeymakers; 2. Jarell Wespel; 3. Serge Honderdos.

Honda Cadet 160cc

De Honda Cadet rijders zetten hun beste beentje voor. Het gaspedaal werd diep ingetrapt toen de eerste van drie heats begon. Acht van de negen rijders zijn Rookies, wat aantoont dat de klasse vol op de weg terug is. Het wordt algemeen bekend dat er in de GK4 met verzegelde gelijkwaardige motoren wordt gereden en dat daardoor iedere rijder maximaal kans maakt op een goed resultaat.

Dat was zeker van toepassing op Liam Gulpen. Man, wat een snelheid ontwikkelde deze jongeling, die met het toch bijzondere startnummer 33 rijdt. Je moet maar durven. Drie races won hij op een manier dat je aanspreekt; strak en snel.

Werd er achter hem dan rustig gereden? Nee, zeker niet, Nigel Hendricks en Teun Hamaker gingen iedere heat vol enthousiasme de strijd met elkaar aan. Nigel was uiteindelijk de iets gelukkiger rijder, of iets sterker, hoe je het maar bekijkt. Na twee heats stonden ze nagenoeg gelijk. De derde heat bracht de beslissing. Een heerlijke strijd waarin Nigel uiteindelijk drie plaatsen voor Teun eindigde. Goed voor de derde plaats.

Liam Blom en Nout Bult wisten zich in deze derde heat ook voor Teun te werken. Ze deden het knap. 
De snelle lady Yinthe de Smet maakt zienderogen stappen. De strijd was er nu met Nigel Hendricks, Pepijn Steijger, Liam Blom, Nicklas van Tilburgh en Vilgot Berntsson. Waarbij opgemerkt dat Vilgot vandaag door pech werd achtervolgd. 
Ik denk dat Nout zijn beste race tot nu toe reed. Hij snelde naar P4 algemeen, voor Liam, Pepijn, Yinthe, Nicklas en Vilgot.

Mini-Parilla 60cc

Als ik de Mini Parilla ziet racen komen spontaan de beelden van vroeger weer naar boven. Een prachtig geluid gekoppeld aan motoren die gelijkwaardig zijn. Eigenlijk zoals racing moet zijn. Met dit gegeven en zeventien deelnemers in de baan weet je dat je strijd zult zien. Strijd tot de laatste centimeter. En dat gebeurde dan ook. Drie heats lang met ingehouden adem zitten kijken valt niet mee. Maar was realiteit deze zondag.

Even pauze, want ik moet nadenken over wie vandaag de smaakmaker was. Wel dat was Julian, nee Tristan, nee Milan, nee Sam, nee…….iedere Parilla rijder eigenlijk. Het is lastig om iemand naar voren te halen als de rijders allemaal zo goed en sterk rijden en optimaal presteren. De laatste rijder levert gewoon dezelfde prestatie als de eerste. En is het ons daar niet om te doen?

Een klasse ook die Nederland weer op de internationale kaart zet, met aankomende talenten die internationaal hun geluk beproeven en succesvol zijn, maar hier in de GK4 wel de basis meekrijgen.

Na twee heats stonden de matadors Milan Kok en Julian Kamen gelijk met ieder een overwinning en een tweede plaats. Dan brengt de derde heat de beslissing. Een heat die slecht was voor nagelbijters. 
Een heat ook die door Milan Kok werd gewonnen. Een toegewezen protest wierp hem echter terug naar de derde plaats in deze heat. 
De dagwinst ging hierdoor naar Julian Kamen, voor Tristan Kroone en Milan Kok.

Graag zou ik iedere prestatie van iedere rijder hier belichten. Ik houd het vanwege papiertekort op een dank naar jullie allemaal; Julian, Tristan, Milan, Sam, Dylan, Jason, Max, Sacha, Thibauld, Rene, Sjoerd, Mart, Jim, Mark, Emilien, Henk en Dean, jullie waren geweldig vandaag. Wat hebben we genoten van jullie prestaties.

Als er van de 17 deelnemers 12 Rookie zijn, dan kun je ook hieraan afmeten dat de IAME Mini Parilla races in de lift zitten. Een Rookie die de dagwinst pakt is een bijzonderheid die bij de Mini Parilla past. De tweede en derde in het Rookie klassement werden Jason Markshausen en Max Sadurski. Top gedaan mannen!

IAME X30 Cadet 23

Zoals al eerder in een verslag vermeld, maakt deze nieuwe klasse een mooie groei door. Net onder de Junior is het een heerlijke klasse om als rijder te rijpen, om in een sterk deelnemersveld te groeien en daar later de vruchten van te plukken. Zo zien wij de X30 Cadet.

X30 Cadet King Youri. Mooie titel voor deze snelle rakker uit Zeeland. Niet te houden vandaag. Kort en bondig!

Bijzonder was de prestatie van Angelo Meli. Zijn eerste race vanuit de Mini Parilla, met direct de tweede plaats in de kwalificatie. Zomaar even die mooie rode kart op de eerste startrij plaatsend naast Youri. Angelo et père, grande réussite mes amis.

Aan talent geen gebrek in deze klasse. Angelo moest het in de races langzaam afleggen tegen een ontketende Wouter Poley, die op zijn beurt de nodige tegenstand kreeg van Dreke Janssen en Axel van den Berg. Axel leek naar P2 te racen na de twee heats. Zijn mindere resultaat in de derde heat, P9, deed hem net buiten het podium belanden, achter Dreke Janssen en net voor Angelo Meli.

Automaat Junior IAME X30 en Rotax Max

De hamvraag in deze klasse. Wie houdt Ian Verschoor van het kampioenschap af. 
Beantwoording van de vraag zal lastig worden, als je ziet dat Ian in drie races negen van de negen heats heeft gewonnen. Dan zal van Ian toch eerst een enkele heat afgesnoept moeten worden. Degene die er vandaag het dichtst bij zat was Sjoerd Kole, die zijn beste optreden tot nu toe verzorgde. Sjoerd reed drie keer naar P2 en werd dan ook tweede algemeen.

De strijd om P3 was intens en mooi om te volgen. Deze ging tussen de snelle lady Georgina Driessen en Ryan Kavazadeh. Beiden eindigden gelijk met dertien punten. De snelste rondetijd bracht derhalve de beslissing, die in het voordeel was van Georgina; 57.025 tegenover 57.117.

In het Subklassement X30 Junior was het Ryan die als derde voor Georgina eindigde. Een en twee? Ian Verschoor en Sjoerd Kole.

Dat de snelste dagtijd ging naar de rijder die zevende algemeen werd, Jort Jesse Coone, met 56.786, zegt iets over de gelijkwaardigheid in deze klasse.

In het subklassement Rotax Max waren het Mas Koster en Wesley Eckhardt die zich onderscheidden van de rest. Ze behaalden in het totaalklassement de plaatsen vijf en zes en gingen in deze volgorde als één en twee naar het podium bij de Rotax Max, daarbij vergezeld door de snelle Loyc Huys die derde werd.

IAME X30 Senior

Als KZ2-coryfee Joey Hanssen de gelederen in de X30 Senior voor een wedstrijd versterkt, dan weet je dat er strijd zal komen. Alhoewel, dat weten we sowieso al in de X30 Senior klasse, maar nu dan met een extra tintje.
De toeschouwers op de volle tribunes gingen er voor iedere heat eens recht voor zitten als de dertig warriors de baan opkwamen. Een ambiance verzorgd door een grote groep veelkleurige rijders die in een grote grijze rookwolk het terrein betreedt, die voor je gevoel na het punt “formation” kruipend over de baan gaat en die dan bij de start alle registers opengooit richting eerste bocht.

De pole was voor Joey Hanssen, die als ervaren rijder slim richting starts reed en deze dicteerde. Maar dan, na het doven van de startlichten telkens die massale versnelling, waarna dertig karts die eerste bocht induiken. Bonk, bonk klopt het in je droge keel. Alles probeer je te volgen. Meteen weet je dan wat die WL meemaakt. En dan evenzovele keren een prachtige start van drie geweldige heats. Heats waarin soms de grenzen van het toelaatbare werden gezocht, en soms werden overschreden, als dan niet gepaard gaand met een penalty. Heats die het aanzien meer dan waard waren. Met veel “oehs” en “ahs” op de tribunes. Het was karting in optima forma.

Joey Hanssen won de drie heats en daarmee de dagwinst. Het ging niet vanzelf hoor. Rowan Grinwis, Stijn van der Hof, Kevin Lemmens, Christian Kuijer, Mark Smit en de rookies Senna Ekkers, Kevin Stehouwer, Stefan Buitelaar en Mathias Fowden, maakten er een geweldige strijd van om – niet in deze volgorde – in de top-tien te eindigen.

Naast Joey Hanssen was het alleen Rowan Grinwis die een regelmatig resultaat neerzette, drie keer P2 was voor Rowan. Bij alle andere rijders fluctueerde het resultaat in meer of mindere mate. 
Senna Ekker leek strak rijdend naar het podium te sturen. De resultaten 3 en 5 in de eerste heats waren hoopgevend, de uitvalbeurt in heat 3 gooide roet in het eten.

Als de snelste rondetijd wordt gereden door de rijder die als veertiende eindigt – in welk kampioenschap tref je dat nog – Simon Henrard met 56.091, en de winnaar Joey Hanssen rijdt 56,143, dan weet je wel hoe dicht de tussen hen liggende rijders bij elkaar zaten. Dat zie je terug in de heatstanden.

Kevin Lemmens ging top met de omstandigheden om. Reed snel en slim. Zijn resultaten 5,10,3 waren goede voor P3. Net voor Stijn van der Hof, die net een plaats teveel verloor tov Kevin in heat drie om op het podium te eindigen  (5e tov 3e).

De eerste van twaalf Rookies was in het totaal klassement terug te vinden op P6, Kevin Stehouwer, de tweede op P7, Stefan Buitelaar en de derde op P9, Senna Ekkers. Dit bracht hen in deze volgorde naar het podium in het subklassement X30 Rookie.

Rotax Max Senior

De acht Rotax Max Senior rijders, waaronder drie Masters, maakten er een heerlijke race van.
De strijd aan kop werd een tweestrijd tussen Junior Bergmans en Joachim Maes. 
Beide erkend snelle rijders, die de karts de sporen weten te geven. Het werd stuivertje wisselen. Waar het er telkens even op leek dat Joachim de winst naar zich toe zou trekken, was het Junior die in twee van de drie heats slim en bekeken de beslissende inhaalactie plaatste. Dat bracht hem de dagwinst, voor Joachim.

Achter hen waren het Vincent van Kerckhoven, Glenn Selleslaghs en Steeve Hansoulle die iedere heat, nagenoeg dezelfde rondetijden realiserend met elkaar de strijd aangingen. Waarvan Steeve als Master rijder toch even wat extra kilo’s meenam. Uiteindelijk haalden ze in deze volgorde 13, 14 en 15 punten, waardoor de derde plaats naar Vincent ging.

De drie Masters Steeve Hansoulle, Thomas Decrolier en Silvain Kapusi hadden een strijd onderling en met Jordy Cleirbaut uit te vechten. Het was mooi mannen hoe jullie deze strijd vormgaven. Complimenten. De winst ging naar Steeve, voor Thomas en Silvain.

Open Schakel & Master

Weet u nog hoe ik het vorige verslag begon? Over de ongenaakbare Gil Mertens?
Dan weet u meteen op wie alle ogen waren gericht. Juist Gil.
Je moet maar tegen deze druk kunnen. Denk dat het Gil aardig lukte om de gezonde race-stress een plaats te geven.

Het bleek al snel dat je echt heel constant en goed moest presteren om de winst te pakken. Een kleine uitschieter naar beneden in het resultaat maakte je meteen kansloos voor de overwinning.

De opwarmronden met in de tweede ronde de proefstarts geven de Schakels altijd een extra dimensie mee. Als je de auto’s over de Europalaan ziet rijden, met de proefstarts van de Schakels ernaast, dan zie je hoe hard het in deze klasse van meet af aan gaat. 
Auto’s nemen de afslag, stoppen, mensen gaan kijken daar bij de ingang naar de baan. Wat moet dat bijzonder zijn voor de rijders om mee te maken.

Een wolk van verbrande benzine en olie kondigen de laatste seconden aan voordat de start plaatsvindt. Met Gil Mertens op pole – toch hij weer –, met naast hem Thomas Cypers, vervolgens op de tweede rij Jesse Smeet en Sam Claes en achter hen al die rijders die die ene snelle start willen maken, weet je dat het vol richting eerste bocht zal gaan. En zo geschiedde. Drie heats opnieuw.

Thomas Cypers liet er geen gras over groeien, ging de strijd vol aan met Gil Mertens, Jeroen Bos, Jesse Smeets, Robin Glerum, Sam Claes en Mickey Slotman - om meteen de voorsten in de eerste heat te noemen. Er waren veel mooie acties te noteren. Uiteindelijk was het Thomas die voor Gil en Jeroen over de streep kwam.

Zoals ik al zei kon je je de geringste uitglijder niet lijden. Het was Gil die in de tweede heat niet verder kwam dan P7, terwijl zijn directe concurrenten uitstekend scoorden. Met opnieuw winst voor Thomas, die werd gevolgd door Jeroen, Sam, de naar voren geracete Jimmy Deveen en Mickey. 
Kijkend naar de tussenstand na twee heats wist je dat Thomas en Jeroen de beste papieren voor de eindoverwinning hadden. Jeroen zou vijf plaatsen voor Thomas moeten eindigen en dat leek een schier onmogelijke opgave.

De derde heat stond bol van de spanning. Zeker ook omdat Thomas het moeilijk had, hij kwam niet verder dan plaats vijf. Gil pakte de winst, wat zijn eerder opgelopen verlies weer wat compenseerde. Ik verklap het eigenlijk al, want waar Jeroen had moeten winnen was het Gil die hem aftroefde. Een mooie tweede plaats van Jeroen Bos achter Gil Mertens bracht Jeroen naar P2 in de eindstand, achter Thomas, maar net voor Gil.

De Master rijders vochten als ware leeuwen een mooi duel uit.
Voor het eerst bij ons, Rouven Pulsfort. De snelle Duitser won de drie heats. Gratuliere Ihnen Rouven. Sie sind grossartig gefahren.
De groene kart van Sikko Oosterhoff zat telkens in zijn buurt, net als die van Jurgen de Block. 
Beiden hadden kansen om de dagwinst naar zich toe te trekken. Jurgen bleef een keer ongelukkig staan, Sikko moest Rouven in een direct duel net laten gaan. Een mooi podium, dat wel, met Rouven op één, Sikko op twee en Jurgen op drie.
We hopen dat Jo Mertens in Assen eens verschoond blijft van pech en mee kan gaan voor de prijzen.

De IAME Super Shifter rijders zitten er goed bij. Eric Hellemans toonde zijn klasse en eindigde als winnaar voor Rocky Slachmuylders en Peter Vanderloock.

Al met al kunnen we terugkijken op een meer dan geslaagd weekeinde met mooi heet weer, een prachtige groep deelnemers en een nog grotere groep enthousiaste begeleiders en supporters. Dat maakt dat we opnieuw uitzien naar race 4 op Assen, 25 en 26 augustus, waar u allen weer hopen te treffen. Tot dan.